Ik ga het boek lezen dat ik heb gelezen.

Ik leende een vriend in de zomer van 2001 en las dinsdag met Mori.

In die tijd herinnerde ik me het een tijdje, niet lang,

Ik herinner het me nu niet meer. Precies wat het was,

In die tijd schreef ik een zin, maar waar heb ik die opgenomen?

Telkens als ik het belang van opname en archivering ervaar. En ik reflecteer op mijn ongemakkelijke delen die dat niet kunnen. ㅎㅎ

Ik moet het opnieuw lezen. Hoewel het op dat moment misschien anders is dan die gevoeligheid,

   

Mitch Albom, die het boek in zeven jaar publiceerde, is hier ook een ontroerend verhaal over leven en dood.

 

Eddie, een speelautomaatmonteur, die al 80 jaar in de stad woont.

Afgezien van de dagen dat hij ooit aan de oorlog deelnam, ontmoette hij hetzelfde landschap,

Dit verhaal begint vanaf zijn dood.

   

De hemel, waarvan de meeste mensen elke dag dromen,

Het gezond verstandsbeeld van die plek die na de dood reikt is prachtig,

Vreedzaam, wat er ook mogelijk is, is een droomachtige wereld.

 

Maar de hemel in dit boek en de mensen die ze daar ontmoeten

Hij bestaat om het leven op aarde te begrijpen.

   

In de kindertijd, Eddie's triviale act, een dode man,

De kapitein van soldaat Eddie,

Zijn vader en de vrouw van de oprichter van het pretpark (robijnrode tuin) waarvoor hij werkte (robijn)

Zijn geliefde maar vroeg overleden vrouw,

... Wat is de droom die me altijd stoorde op die plaats aan de andere kant van de herinnering.

 

 Elk van hen ontmoette op zijn beurt degenen die subtiel verbonden waren met zijn leven,

En dan terug naar die situatie, kijkend naar de scène,

Eddie begrijpt waarom hij daar vandaag staat.

 

Een woord van 'verzoening met mezelf' is het onderwerp van dit boek.

Wanneer iemand het moeilijkst is, is het tijd om zichzelf niet te vergeven.

Hoe hard de situatie ook is, je kunt jezelf begrijpen en een Duitser worden.

Men kan het woord hoop maken.

Het valt echter altijd in de hel van ongeluk als het gaat om spijt, ontevredenheid en negatieve gedachten.

 

Iedereen denkt dat ze geen bevredigende dag kunnen leven.

Maar sommigen bereiden zich toch voor op morgen,

Sommige volgen een maand later,

Iemand heeft spijt dat ik het niet kan doen.

 

Dit boek spreekt kalm het woord positief.

Als ik het leven van vandaag erken, kan ik denken aan een hemel die morgen wordt genoemd.

 

Ook al ben ik zo spijtig dat niemand me kan vergeven, en ik ken mezelf beter,

Ik begrijp dat er een keten van verbindingen was die moest worden gemaakt.

En we kunnen ons voorbereiden op morgen. Je kunt morgen overleven.

 

Soms is er een woord dat gesproken wordt zonder bewustzijn.

'Het is hoe het zal zijn. Zelfs als je niet van plan bent .. '

Het woord fortuin is het lot.

Ik zou niet te bewust moeten leven, maar ik kwam terug in mijn gedachten.

 

Hoewel ik een leven leid dat niet bevredigend is,

Het is nuttig voor iemand en hulp te krijgen van iemand ",

Als ik zo'n dag leef, leef ik misschien in de hemel.